بايد دانست كه غرض از مذمت دنيا، دوستي آن و دوستي زر و زيورها و خوشيهاي آن است و در نتيجه از آخرت و لذايذ آن غافل شدن است. چه بسيار تهيدستاني كه دلشان از دوستي دنيا مالامال است



[ صفحه 66]



و چه بسا مالداراني كه دوستي دنيا ندارند بلكه دنيا را مقدمه و وسيله ي آخرت خود قرار داده اند.



چيست دنيا از خدا غافل شدن

ني قماش و نقره و فرزند و زن



مال را كز بهر دين باشي حمول

نعم مال صالح خواندش رسول



آب در كشتي هلاك كشتي است

آب در بيرون كشتي پشتي است



چون كه مال ملك را از دل براند

زان سليمان خويش جز مسكين نخواند [1] .



و - ان شاء الله تعالي - در خاتمه ي اين مجموعه به اين نكته اشاره خواهد شد.