سخني از حضرت عيسي پيرامون دنيادوستان


حضرت عيسي بن مريم عليه السلام مي فرمايد: «به راستي به شما مي گويم همان طور كه بيمار به واسطه ي شدت بيماري اش از خوراكيهاي پاكيزه و لذيذ، بهره نمي برد به خاطر آن درد شكنجه دهنده اي كه مي يابد، همچنين صاحب دنيا (كسي كه دلش از دوستي دنيا پر است) از عبادت لذت نمي برد و شيريني آن را نمي يابد با آنچه از دوستي مال مي يابد.

به راستي به شما مي گويم بنده نمي تواند خدمتگزار دو پروردگار باشد هر چند بكوشد و به ناچار يكي را بر ديگري برمي گزيند، همچنين دوستي خدا و دوستي دنيا در شما جمع نمي شود». [1] .



[ صفحه 65]





آن يكي مي گفت در وقت نماز

كاي خدا رحمت كن و كارم بساز



اين سخن ديوانه اي بشنود از او

گفت رحمت مي نيوشي زود از او



تو زناز خود نگنجي در زمان

در تكبر مي خرامي هر زمان



منظري سر بر فلك افراشته

چار ديوارش به زر بنگاشته



ده غلام و ده كنيزك كرده راست

رحمت اين جا كي بود بر گوي راست



گرچه من يك كرده قسمت دارئي

وانگهي تو جاي رحمت دارئي



تا نگرداني زملك و مال روي

ذره اي ننمايدت آن حال روي [2] .




پاورقي

[1] قال عيسي بن مريم بحق أقول لكم أنه كما ينظر المريض الي طيب الطعام فلا يلتذه مع ما يجده من شدة الوجع كذلك صاحب الدنيا لا يلتذ بالعبادة و لا يجد حلاوتها مع ما يجد من حب المال. بحق أقول لكم ان العبد لا يقدر علي ان يخدم ربين و لا محالة أنه يوثره أحدهما علي الآخر و ان جهد كذلك لا يجتمع لكم حب الله و حب الدنيا (تحف العقول عن الرسول / مواعظ المسيح عليه السلام: 375 و 378).

[2] عطار نيشابوري / منطق الطير.


بازگشت