هر ساعتي از روز و شب كه بر انسان مي گذرد، معمولا ميل به دنيا در او بيشتر و غفلتش از آخرت زيادتر مي گردد و در نتيجه زنگار قلبش سخت تر مي شود؛ لذا خداي مهربان توسط پيغمبر گرامي خود، معجوني قرار داد كه به واسطه ي عمل كردن به آن، آيينه ي دل، صيقلي شود و از



[ صفحه 56]



معرفت و ايمان در آن بتابد و از بيماريهاي قلبي - كه عمده ي آنها غفلت است - شفا يابد و آن معجون «نماز» است كه مركب از افعال و اقوال و شروط ظاهري و باطني است. - كه ان شاء الله مشروحا بيان مي گردد - بديهي است نتيجه ي مهم از نماز بدون حضور قلب حاصل نخواهد شد.