در آيه ي ديگري از نماز در حال بي خبري، صريحا نهي مي فرمايد: «و نزديك نماز نشويد در حالي كه مست هستيد تا بدانيد كه چه مي گوييد». [1] [2] .

در تفسير منهج الصادقين مي فرمايد: «و نزد محققان خطاب به قواي روحيه است كه رقم ايمان شهودي بر صفحه ي جان دارند كه: نزديك مشويد به نماز در مسجد جامع دل در وقتي كه مست باشيد از سكر غفلت

[ صفحه 50]

و بيهوشي شهوت تا زماني كه از مستي هوا هشيار شويد و دانيد كه چه مي گوييد و شناسيد با كه سخن مي گوييد كه المصلي يناجي ربه و حديث لا صلوة الا بحضور القلب شاهد اين است؛ يعني نمازگزار با پروردگارش سخن به نجوا مي كند (با خدايش راز و نياز مي كند) و حديث شريف مي فرمايد: نماز (پذيرفته شده و مؤثر در ترقي شخص) نيست مگر با حضور قلب».

[1] (... لا تقربوا الصلوة و أنتم سكري حتي تعلموا ما تقولون...) نساء: 43.

[2] اين آيه پيش از آيه ي تحريم شراب رسيده و شراب مبسوطي در كتاب «گناهان كبيره» در بحث گناه شرابخواري ذكر شده است، به آن كتاب مراجعه شود.