همچنين بايد از روي علم و يقين به اوصياي دوازده گانه ي آن حضرت معتقد بود كه ايشان حضرت علي بن ابي طالب و حسن بن علي و حسين بن علي و علي بن الحسين و محمد بن علي و جعفر بن محمد و موسي بن جعفر و علي بن موسي الرضا و محمد بن علي جواد و علي بن محمد التقي و حسن بن علي العسكري و حجة بن الحسن - صلوات الله و سلامه عليهم اجمعين - مي باشند.

دليلهاي امامت آنان و حالاتشان مشهور و در كتب مربوطه مسطور



[ صفحه 40]



است و اينك عهد وصي دوازدهمين؛ حضرت مهدي (عج) مي باشد كه در غيبت و از نظرها پنهان است.

به فرموده ي جدش حضرت خاتم الأنبياء استفاده بردن خلائق از او در زمان غيبتش مثل بهره برداري از آفتاب است در پس پرده ي ابر و بالأخره ظاهر خواهد شد و زمين را پر از عدل مي نمايد و زمان ظهورش را خداي مي داند و بس.

حالات آن حضرت و اسامي اشخاص كثيره اي كه خدمتش مشرف شده اند پيش از غيبت و پس از آن، در جلد سيزدهم بحارالأنوار موجود است.

بايد مؤمنين در تمام اوقات، به آن حضرت ملتجي شوند و آن حضرت را شفيع عندالله قرار دهند و دعايي را كه اول آن «اللهم عرفني نفسك» [1] مي باشد و در كتاب بحار و نجم الثاقب موجود است، بخوانند.

در اين چند سطر، اشاره اي به «توحيد و نبوت و امامت» گرديد، سزاوار است اشاره اي از «عدل و معاد» نيز بشود.