پوشيده نيست كه اين ضعيف، متصدي نگارش اين مجموعه گرديد در عصري كه اكثر اهل آن اين گونه كلمات حق را موهوم مي پندارند و اهلش را تسفيه و تحميق مي نمايند [1] و موهوم پرست مي خوانند.

(ذرهم يأكلوا و يتمتعوا ويلههم الأمل فسوف يعلمون). [2] .

«بگذار آنان را و رهايشان كن تا بخورند و بهره برداري كنند و آرزوهاي واهي آنان را سرگرم سازد پس به زودي است كه مي دانند».

يعني وقتي كه مرگ آمد و پرده ي پندار را از پيش ديده ي آنان كنار زد، چشمشان مي بيند آنچه نمي ديدند، آنگاه از خواب خرگوشي بيدار مي شوند.



[ صفحه 28]





پيرو پيغمبراني ره سپر

طعنه ي خلقان همه بادي شمر



آن خداوندان كه ره طي كره اند

گوش بر بانگ سگان كي كرده اند؟ [3] .



ناظرين در اين كتاب، اميد است كه به حقارت و قلت بضاعت جامع آن نظر ننمايند و به مضمون فرمايش مولي الموالي علي عليه السلام:

«انظر الي ما قال و لا تنظر الي من قال؛ [4] بگفتار بنگر نه بگوينده» رفتار نمايند.