در قرآن مجيد مي فرمايد: «خانواده ات را به نماز وادار». [1] و در سوره ي بقره وظيفه ي مؤمنين مي داند كه: «خودشان و خانواده شان را از آتش دوزخ نگهدارند». [2] .

بديهي است يكي از موجبات عذاب، ترك نماز صحيح است؛ لذا بايد مؤمنين از همان دوران خردسالي، فرزندانشان را به نماز وادارند تا با تمرين كردن، نماز برايشان آسان شود و به حد بلوغ كه مي رسند، برايشان عادي باشد.

از حضرت رسول صلي الله عليه و آله مروي است كه: «بچه هايتان را وقتي هفت ساله شدند، به نماز واداريد و اگر تا نه سالگي نمازخوان نشوند، آنان را بر ترك نماز بزنيد». [3] .

البته اگر با زدن، نمازخوان بشود، آن هم پس از گذشتن دو سال كه با تشويق يا سرزنش نمازخوان نشد، با رعايت طرز تنبيه كه نبايد به قسمي



[ صفحه 11]



بزند كه ديه لازم بيايد، يعني جاي زدن سرخ يا سياه شود.

از حضرت باقر عليه السلام مروي است كه: «نخستين چيزي كه از بنده بازخواست مي شود، نماز است. اگر پذيرفته شد، جز آن نيز پذيرفته مي گردد».

اگر نماز در وقت خودش خوانده شود و صورت ملكوتي آن بالا رود، به سوي صاحبش برمي گردد در حالي كه سفيد و نورافشان است، مي گويد: «مرا نگه داشتي، خداوند تو را نگه دارد و اگر بالا رود و در غير وقتش و بدون رعايت احكامش، به سوي صاحبش برمي گردد در حالي كه سياه و تاريك است و مي گويد: مرا ضايع ساختي، خداوند ضايعت گرداند». [4] .