- كساني را كه نماز نمي خوانند:

فلا صدق و لا صلي.

«31 / قيامت»

نه تصديق كرد و نه نماز خواند.

- كساني را كه مانع نماز ديگران مي شوند:

ارايت الذي ينهي عبداً اذا صلي.

«9 و 10 / علق»

مرا بگو كه آيا آن [كافر سركش] كه باز مي دارد، بنده اي را آنگاه كه نماز گزارد. [آيا نمي داند كه خدا او را مي بيند]؟

- كساني را كه نماز را مسخره مي كنند:

و اذا ناديتم الي الصلوة اتخذوها هزواً.

«58 / مائده»

و چون به نماز فرا مي خوانيد آن را به مسخره و بازي مي گيرند.

- كساني را كه بي حال و بي نشاط نماز مي خوانند:

و اذا قاموا الي الصلوة قاموا كسالي.

«142 / نساء»



[ صفحه 54]



و چون به نماز برخيزند با گراني و كاهلي برخيزند.

يرآؤن الناس و لا يذكرون الله الا قليلاً.

«142 / نساء»

خود را به مردم مي نمايند - ريا مي كنند - و خدا را ياد نمي كنند مگر اندكي.

- كساني را كه گاهي نماز مي خوانند و گاهي نمي خوانند:

فويل للمصلين الذين هم عن صلوتهم ساهون.

«4 و 5 / ماعون»

پس واي بر نمازگزاران، آنان كه از نمازشان غافلند.

(نسبت به نماز سهل انگارند، آن را در وقت خود و با شرايط لازم نمي گذارند و گاهي فراموش مي كنند.)

- كساني را كه به خاطر دنيا از نماز كم مي گذارند:

و اذا رأوا تجارةً او لهوا انفضوا اليها و تركوك قائماً.

«11 / جمعه»

و چون تجارتي يا سرگرمي را ببينند به سوي آن پراكنده مي شوند و تو را ايستاده - در حال خواندن خطبه - رها مي كنند!



[ صفحه 55]



رب اجعلني مقيم الصلوة و من ذريتي ربنا و تقبل دعاء

ابراهيم - 40

ربنا تقبل منا انك انت السميع العليم

پروردگارا از ما بپذير كه تو شنوا و دانايي.

بقره - 127