«نيايش هاي نيمه شب و اوراد و اذكار نيز سنت هميشگي وي بوده و حتي از اين نظر صاحب اجازه هم بوده است. او شب هاي بسياري را با دعا و نيايش به صبح مي رساند. گرچه خود جز در يك مورد از آن سخن نگفته است، اما اطرافيان و اصحاب خاص وي هميشه از نيايش هاي نيمه شب ايشان و اثرات آن سخن ها گفته اند. او خود در وصيت نامه خويش به وارثانش توصيه مي كند كه پس از مرگم، سجاده اي را كه مدت هفتاد سال بر آن نماز شب خوانده ام با من دفن كنيد. از اين توصيه استفاده مي شود كه ايشان از سنين جواني نماز شب مي خوانده و هيچ گاه آن را رها نكرده است». [1] .



[ صفحه 161]