مرحوم علامه طباطبايي - رحمةالله عليه - مي گويد: «چون به نجف اشرف براي



[ صفحه 152]



تحصيل مشرف شدم از نقطه نظر قرابت و خويشاوندي، گاهگاهي به محضر مرحوم قاضي شرفياب مي شدم. تا اين كه يك روز در مدرسه ايستاده بودم كه مرحوم قاضي از آنجا عبور مي كردند. چون به من رسيدند، دست خود را روي شانه من گذاردند و گفتند: اي فرزند! دنيا مي خواهي نماز شب بخوان، آخرت هم مي خواهي نماز شب بخوان. اين سخن آن قدر در من اثر كرد كه از آن زمان به بعد تا زماني كه به ايران مراجعت كردم، پنج سال تمام در محضر قاضي روز و شب به سر مي بردم و آني از ادراك فيض ايشان دريغ نمي كردم.». [1] .