در احوالات آقا سيد اسدالله فرزند آقا سيد محمد باقر از شاگردان آقا سيد ابراهيم و شيخ محمد حسن و شيخ مرتضي آمده است: «و عادت موروثه از اسلاف و اشراف و آباء و اجدادش اين كه هر شب از نصف تا صبح در امكنه ي خاليه ي فارغه به دعا و مناجات و گريه و عبادت تا به صبح اشتغال دارد و در ابكاء از خوف حضرت قهار مانندي براي او نيست». [1] .