مرحوم ملا محمد اشرفي از نيمه شب تا صبح مشغول تضرع و زاري و مناجات با حضرت باري (جل و علي) بود. آن قدر بر سر و سينه مي زد كه هنگامي كه صبح مي شد در نهايت ضعف و نقاهت بود به گونه اي كه هر كس او را مي ديد چنين مي پنداشت كه تازه از بستر بيماري برخاسته است. [1] .