امام صادق عليه السلام درباره مناجات هاي شبانه پدر چنين فرموده است: «پدرم در دل شب، هميشه با حال تضرع و مناجات به درگاه الهي عرض مي كرد: «الهي! إمرتني فلم إئتمر و نهيتني فلم أنزجر فها أناذا عبدك بين يديك و لا أعتذر»؛ يعني خداوندا! تو فرمان دادي ولي فرمانت را اطاعت نكردم، مرا نهي كردي ولي از آنچه نهي كردي دور نگشتم. اكنون اين من، بنده توام كه در برابرت قرار دارم و معذرت مي طلبم (و يا از شدت غفلت حتي در انديشه معذرت خواهي هم نيستم.» [1] .



[ صفحه 135]



وزير ابوالفتح اربلي درباره اوصاف حضرت صادق عليه السلام مي گويد: «نيكي هاي صادق عليه السلام بسيار، و خصايل شريف او كامل است. وي از سخن و شيوه هاي پدران ارجمند خويش پيروي مي كرد و خود را وقف عبادت و اطاعت و زهد كرده بود. چنان او به شب زنده داري و نماز و عبادتش دل بسته و مشغول بود كه فلك نيز نمي توانست با وي به رقابت برخيزد.» [2] .

نيز شيخ صدوق از مالك بن انس روايت كرده كه گفت: «... و چنان بود آن حضرت كه خالي نبود از يكي از سه خصلت: يا روزه دار بود و يا قائم به عبادت بود و يا مشغول به ذكر و آن حضرت از بزرگان عباد و اكابر زهاد بود و از كساني بود كه دارا بودند خوف و خشيت از حق تعالي را...» [3] .