102 - سعد بن عبدالله از احمد بن أبي عبدالله برقي از علي بن اسباط نقل مي كند كه از امام صادق عليه السلام در مورد شخصي كه آخر شب برخاسته و در قرائت صدايش را بلند مي كند پرسيد. آن حضرت فرمود: «ينبغي للرجل اذا صلي بالليل أن يسمع اهله لكي يقوم النائم و يتحرك المتحرك»؛ يعني شايسته است انسان وقتي نماز شب مي خواند



[ صفحه 112]



صدايش را به خانواده اش برساند تا آن كسي كه به خواب رفته، بيدار شود و آن كسي هم كه مي خواهد حركت كند، حركت نمايد. [1] .

103 - به سند صحيح از امام جعفر صادق عليه السلام منقول است كه هر گاه آخر شب برمي خاست صداي مباركش را بلند مي كرد تا خانواده اش بشنوند و مي فرمود: «اللهم أعني علي هول المطلع، و وسع علي المضجع، و ارزقني خير ما قبل الموت، و ارزقني خير ما بعد الموت». [2] ؛ خدايا مرا بر ترس از آنچه عظيم و نيرومند است ياري فرما و فراشم را وسيع گردان و خيري را قبل از مرگ، روزيم فرما و خيري ما بعد مرگم نيز به من روزي گردان.