80 - از امام صادق عليه السلام منقول است كه شخصي از صلحا به آن حضرت شكايت نمود كه من براي نماز شب برمي خيزم؛ ليكن خواب بر من غلبه مي نمايد، تا اين كه صبح مي شود و چه بسا يك ماه يا دو ماه نماز شب از من فوت شده و به روز آن را قضا مي نمايم. حضرت فرمود: «قرة عين له و الله»؛ يعني به خدا قسم اين كار مايه ي روشني چشم تو است و به او اجازه نفرمودند كه وتر را در اول شب به جاي آورد و فرمودند: «الوتر قبل الفجر»؛ يعني



[ صفحه 105]



[زمان] وتر قبل از فجر است (نه اول شب). [1] .

81 - از امام صادق عليه السلام منقول است كه فرمود: «قضاء صلوة الليل بعد الفداة و بعد العصر من سر آل محمد المخزون»؛ يعني قضاي نماز شب پس از صبح و بعد از عصر، از سر مخزون آل محمد صلي الله عليه و آله و سلم است. [2] .

82 - ابن أبي قره به اسنادش تا اسحاق بن حماد از اسحق بن عمار نقل مي كند كه گويد: «امام صادق عليه السلام را در قادسيه ملاقات نمودم در حالي كه علي أبي عباس پيشاپيش در حركت بود. تا اين كه به طراباد رسيديم و در كنار جوي كوچكي به مردي برخورديم كه نماز مي گزارد در حالي كه كاملا روز شده بود. پس امام صادق عليه السلام در كنار او توقف نمود و فرمود: «يا عبدالله اي شي ء تصلي»؛ يعني اي بنده ي خدا چه نمازي مي خواني؟ گفت: نماز شب؛ آنچه از نماز شبم قضا شده است آن را در روز قضا مي نمايم. حضرت فرمود: «يا معتب حط رحلك حتي نفتدي مع الذي يقضي صلاة الليل»؛ يعني اي معتب! رحل شتر بيفكن تا با كسي كه نماز شب را قضا مي كند چاشت بخوريم. گفتم فدايت شوم آيا در اين باره چيزي روايت شده است؟ فرمود: «حدثني أبي عن آبائه قال: قال رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم: «ان الله يباهي بالعبد يقضي صلاة الليل بالنهار، يقول: ملائكتي عبدي يقضي ما لم أفترضه عليه، أشهدوا أني قد غفرت له»؛ يعني پدرم از پدرانش برايم روايت نموده كه رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: به درستي كه خدا به بنده اي كه نماز شبش را در روز قضا نمايد مباهات مي كند و مي فرمايد: اي فرشتگان من! بنده ي من چيزي را قضا مي نمايد كه بر او واجب نكرده ام، شاهد باشيد كه او را آمرزيدم. [3] .



[ صفحه 106]