62 - عاصم بن حميد از امام صادق عليه السلام نقل مي كند كه فرمود: «ما من عمل حسن يعمله العبد الا و له ثواب في القرآن الا صلاة الليل فان الله لم يبين ثوابها لعظيم



[ صفحه 98]



خطرها عنده، فقال تتجافي جنوبهم عن المضاجع يدعون ربهم خوفا و طمعا و مما رزقناهم ينفقون، فلا تعلم نفس ما أخفي لهم من قرة أعين جزاء بما كانوا يعملون»؛ يعني هيچ كار خوبي نيست كه انسان انجام دهد، جز اين كه براي آن در قرآن پاداشي بيان شده است مگر نماز شب كه خداوند پاداش آن را به خاطر بزرگي و عظمت آن پيش خودش مشخص نكرده؛ بلكه فرموده است: پهلو از بستر خواب حركت دهند و با بيم و اميد خداي خود را بخوانند و از آنچه روزي آنها كرديم به مسكينان انفاق كنند. هيچ كس نمي داند چه چشم روشني به عنوان پاداش نيكوكاري برايشان ذخيره شده است. [1] .