فقيه بزرگوار و عارف نامي و سالك سبيل الله، پيرامون رفع اين شبهه مرقوم فرموده اند:

«براي نماز غير از اين صورت، معنائي است و غير از اين ظاهر، باطني است و چنانچه ظاهر را آدابي است كه مراعات ننمودن آنها موجب بطلان نماز صوري يا نقصان آن مي گردد، همينطور از براي باطن آن نيز آدابي است قلبيه باطنيه كه با مراعات ننمودن آنها نماز معنوي را بطلان يا نقصان دست دهد آنچنان كه با مراعات آنها نماز داراي روح ملكوتي مي شود و ممكن است پس از مراقبت و اهتمام به آداب باطنيه قلبيه شخص مصلي را (نماز گزار) نصيبي از سر الهي نماز اهل معرفت و اصحاب قلوب حاصل شود كه آن قرة العين اهل سلوك و حقيقت معراج قرب محبوب است» [1] .



[ صفحه 35]