اكنون اين سؤال پيش مي آيد اگر نماز بازدارنده از كارهاي زشت و گناه است، پس چرا اغلب نمازگزاران دست خود را به معاصي و گناهان مي آلايند و از تعدي و تجاوز به مال ديگران و تهمت و دروغ و غيبت... هراس و باكي ندارند پس اين بازدارندگي نماز چگونه متصور و قابل جمع است؟

دانشمندان اسلامي در پاسخ اين سؤال جوابهاي متفاوتي داده اند كه در پايان گفتار بزرگان، نظر ناچيز خود را نيز اعلام مي داريم: