نمازگزار وظيفه دارد هر روز صبح زود از خواب بيدار شود و فريضه ي الهي را انجام دهد پس به اين ترتيب به صبح خيزي عادت مي كند و از هواي آزاد بامدادي و نسيم روحبخش پگاه بهره مند مي شود، و با وضو گرفتن و رساندن آب به دست و صورت و يا به سلولهاي حساس بدن، طراوت و شادابي مي گيرد و با مسواك كردن دندان و استنشاق (آب به بيني كشيدن) و مضمضه (گرداندن آب در فضاي دهان) در چندين نوبت متوالي، بقاياي مواد غذائي دندان و آثار گرد و غبار و ذرات بيني و با تميز كردن اخلاط آن، كه مهم ترين مجراي تنفسي بدن است آنها را از آفات و عوارض و بيماريها مصون مي دارد.

امروز اهميت مسواك و خواص اعجازآميز آن، مورد توجه خاص پزشكان قرار گرفته است و اهميت استنشاق (رساندن آب به بيني) و تاثير آن بر روي اعصاب سمپاتيك (كه از نخاع ستون فقرات سرچشمه گرفته و در سلسله اعصاب مغز تمركز پيدا كرده اند) مطالب مفيد فراواني از طرف متخصصين فن گفته شده است چنانكه آزادي



[ صفحه 29]



تنفس و رساندن اكسيژن هوا به پوست بدن (در حال مسح سر و پا) در سلامت بدن، تأثير محسوس و فوق العاده اي دارد. [1] .

و فائده غسل بعد از جنابت در انبساط اعصاب و ايجاد جريان خون و زدودن ميكروبها و آلودگيها، جاي گفتگو نيست. اينها آثار و فوائدي است كه نمازگزار هميشه به صورت طبيعي و عادي و بدون توجه به منافع شخصي، آنها را رعايت مي كند و به گفته ي ارزنده ي پيشواي عاليقدر خود كه مي فرمايد: «بناي اسلام بر نظافت و پاكيزگي است.» خود به خود جامه ي عمل مي پوشاند و به دنبال آن بهداشت تن و بهداشت روان را تأمين مي سازد.