به

«تو» اي عزيز؛

آن گاه كه [براي نماز] برپا مي ايستي؛

و آن گاه كه [براي سجده و تشهد و سلام] مي نشيني؛

آن گاه كه دستان سبزت را براي قنوت بالا مي بري؛

و آن گاه كه قامت خم مي كني و به سجده مي افتي؛

آن گاه كه صبح را به شام و شام را به صبح مي رساني

سلام بر «تو» باد [1] .

اين ناچيز را

از من بپذير

و پيمانه ام را پر گير

كه خداوند صدقه دهندگان را پاداش مي دهد [2] .