بسياري از رفتارها و افكار كودك و نوجوان متأثر از فكر و رفتار دوستان آن هاست. وقتي كودك و نوجوان، هم سن و سالان خود را در كوچه، مدرسه، محله، مسجد، پارك و... مي بيند و يا با آن ها آشنا مي شود، خواسته يا ناخواسته از آنان تأثير مي پذيرد و خود را همچون آنان قرار داده و عمل ديگران را براي خود الگو قرار مي دهد. بنابراين؛ دوستان، به ويژه آن هايي كه با او صميمي ترند، نقش به سزايي در ترغيب كودك و نوجوان به نماز يا غفلت و ترك نماز دارند. تحقيقات نشان مي دهد، هر قدر نزديك ترين دوستان افراد در سنين نوجواني، به انجام رفتار عبادي پاي بندي بيش تري داشته باشند، بر روي آن ها تأثير مستقيم دارد و نقش مؤثري در تشويق و ترغيب آن ها خواهد داشت و بر عكس هر چه نزديك ترين دوستان افراد در دوران نوجواني نگرش منفي نسبت به نماز داشته باشند، بر روي آن ها تأثير منفي گذاشته و از گرايش آنان به نماز مي كاهد.

بنابراين والدين با مراقبت منطقي و صحيح، لازم است كودكان و نوجوانان را از دوستي با كساني كه به نماز بي اهميت اند، بر حذر دارند و دليل اين عمل را نيز براي آن ها بيان كنند تا با رغبت و ميل باطني از دوستي با چنين افرادي پرهيز كنند.