معصومه خليفه قلي

انسان به مثابه سكه، دو رو دارد. تن و روان، جسم و جان، بدن و روح. انسان يك پايش در اين دنياست و پاي ديگرش در آن دنيا. از طرفي به زمين چسبيده و از سوي ديگر سر به آسمان مي سايد. از يك سو در زنجير خاك اسير است و از سوي ديگر آرزوي ملكوت دارد. گاه اسير زمان و مكان است، و گاهي افزون طلب و آواره سرگردان.

براي رهايي از بند ماديت چه بايد كرد؟ اگر طالب شكستن زنجير تن هستي، بايد صلات را جدي بگيري. و بكوشي از زمان و مكان نماز غافل نشوي. از اين رو بر انجام نماز اول وقت هم چنين حضور در مسجد و برگزاري آن به جماعت سفارش هاي فراوان شده است.

خانم معصومه خليفه قلي نوشته اش را در سه فصل تنظيم كرده است:

در فصل اول: «نقش نماز در اصلاحات اجتماعي و سالم سازي جامعه» بررسي شده و از مسجد به عنوان «پايگاه همدلي» ياد شده است.

در فصل دوم «نقش نماز در اصلاحات فرهنگي» و فايده به جا آوردن نماز بررسي شده و در فصل سوم «نقش نماز در اصلاحات سياسي» مورد توجه قرار گرفته است.

نمونه هايي از نوشته هاي ايشان را با هم مي خوانيم: