امام باقر عليه السلام مي فرمايد:

«بني الاسلام علي خمسة اشياء علي الصلوة و الزكاة و الصّوم و الحج و الولاية. قال زرارة فقلت: و اي شي ء من ذلك افضل قال: الولاية، لانها مفتاحهن والوالي هو الدليل عليّهن... اما لو انّ رجلاً قام ليله و صام نهاره و تصدق بجميع ماله و حج جميع دهره و لم يعرف ولاية ولي الله فيواليه و يكون جميع اعماله بدلالته اليه ما كان له علي الله حق في ثوابه و لا كان من اهل الايمان.» [1] .

اسلام بر پنج چيز بنا شده است، نماز، زكات، حج، روزه و ولايت؛ زُراره از امام عليه السلام سؤال كرد، كدام يك از اين ها افضل است؟ حضرت فرمود: ولايت (و رهبري امام معصوم عليه السلام و جانشينان آن ها كه فقها هستند) براي اين كه ولايت و رهبري كليد نماز و زكات و روزه و حج مي باشد و ولي و حاكم عادل اسلام حجت (راهنما و باعث عمل شدن) به آن چهار حكم الهي ديگر است. بعد فرمود:

اگر كسي شب ها به عبادت بپردازد و روزها روزه بگيرد، و تمام مالش را در راه خداوند سبحان صدقه بدهد و تمام عمرش را حج برود و لكن ولايت و رهبري وليّ خدا را نشناسد تا او را دوست بدارد (و اطاعتش كند و اعمالش را طبق رهبري او انجام دهد) هيچ ثوابي از طرف خداوند بزرگ به او داده نمي شود و از اهل ايمان هم به شمار نمي آيد.

امام سجاد عليه السلام در اين مورد مي فرمايد: «... لو انَّ رجلاً عَمَرَ ما عَمَرَ نوح في قومه، الف سنة الا خمسين عاماً، يصوم النهار و يقوم الليل في ذلك المكان ثم لقي الله بغير و لايتنا، لم تنفعه ذلك شيئاً.» [2] .

اگر كسي عمر حضرت نوح عليه السلام كه نهصد و پنجاه سال بود داشته باشد و در اين مدت شب ها عبادت كند و روزها روزه دار باشد، در حالي كه ولايت و محبت ما را نداشته باشد (و مطيع امر و دستورات اهل بيت عليهم السلام نباشد) روز قيامت كه خداوند سبحان را ملاقات مي كند اين عبادت ها براي او هيچ فايده اي ندارد.



نماز بي ولايت، بي نمازي است

تعبد نيست، نوعي حقه بازي است



ولايت چيست؟ در خون غوطه خوردن

كليد سينه بر مولا سپردن



طلا آن گه طلاي ناب گردد

كه در هُرم ولايت آب گردد



در روايات بسيار آمده است: هنگامي كه اميرالمؤمنين، حضرت علي عليه السلام در مسجد مشغول نماز بود، سائلي از مردم درخواست كمك كرد. كسي به او چيزي نداد و علي عليه السلام در حالي كه در ركوع نماز بود انگشتر خود را به او بخشيد؛ سپس اين آيه شريفه نازل شد: «اِنَّما وَلِيُّكُمُ اللهُ وَ رَسُولُهُ وَالَّذينَ ءَامَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلوةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكوةَ وَ هُمْ راكِعوُنَ.» [3] ؛ سرپرست و ولي شما، تنها خداست و پيامبر او و آن ها كه ايمان آورده اند؛ همان طور كه نماز را برپا مي دارند و در حال ركوع زكات مي دهند.

نماز بدون شناخت امام معصوم عليه السلام و بدون پيروي از او بي فايده است، آن ها كه براي كشتن امام حسين عليه السلام به كربلا رفته بودند، تارك الصلوة نبودند، بلكه نماز جماعت مي خواندند و امثال يزيد و معاويه امام جماعت آن ها بودند. [4] .

رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم فرمود: كسي كه نماز بخواند و در آن بر من و اهل بيتم صلوات نفرستد نمازش پذيرفته نمي شود. [5] .

سيد بن طاووس در كتاب «جمال الاسبوع» از امامان معصوم عليه السلام روايت كرده است كه: هر كه ثواب نماز خود را به رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم و علي عليه السلام و اوصياي پس از آن حضرت هديه كند، خداوند ثواب نمازش را آن قدر افزايش دهد كه از شمارش آن نفس قطع مي گردد و پيش از آن كه روح از بدنش جدا شود به او گفته مي شود: هديه تو به ما رسيد و امروز روز پاداش و تلافي (نيكي هاي) توست؛ دلت خوش و چشمت روشن باد به آن چه خداوند برايت مهيا فرموده است و گوارايت باد به آن چه كه رسيدي. راوي مي گويد: به امام عليه السلام عرض كردم: چگونه نمازش را هديه نمايد و چه بگويد؟ فرمود: نيت كند ثواب نمازش را براي رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم و... [6] .

عبادت زماني ارزش دارد كه همراه با شناخت رهبر آسماني و پيروي از او باشد و نماز منهاي ولايت، نماز نيست. حضرت علي عليه السلام گرفتار عده اي نمازخوان جاهل بود كه در تاريخ به نام خوارج معروف اند كساني كه پيشاني آن ها به خاطر سجده هاي مكرر و طولاني، پينه بسته بود اما در برابر علي عليه السلام قيام كردند و بر او شمشير كشيدند. [7] .



عاشقي يعني در آتش سوختن

از ولايت معرفت آموختن