«بهترين نظم و انضباط را مي توان در مكتب نماز آموخت. زيرا انجام نماز در اوقات معين و به خصوص، آداب نماز در مورد نيت و قيام و ركوع و سجود و جاي گرفتن هر موضوعي از نماز در محل خود، علاوه بر آثار مفيدي كه در روح انسان مي گذارد، موجب نظم و انضباط در زندگي خواهد شد و عملاً نظم و ترتيب را به انسان مي آموزد، با توجه به اين كه يكي از عوامل بسيار مهم پيشرفت و تكامل، نظم و انضباط است.» [1] .

«دانشمند محقق «هيل» در كتاب «تمدن غرب» مي نويسد: «از روزي كه اسلام ظاهر شد، نماز يگانه شعار اسلامي به صورت يك ضرورت درآمد. كافي است كه ما نقش نماز را مورد بررسي قرار دهيم كه چه تأثير مهمي در بيدار كردن روح نظم و نظام داشته است. آن گاه به خوبي درمي يابيم كه در حقيقت، نماز براي مسلمين مانند يك آموزش نظامي است. و همين نظم مسلمانان در نماز و اجتماع با شكوه آنان، روح وحدت و يگانگي را در ميان مسلمانان زنده كرده، برادري، مساوات، برابري و دستاوردهاي اجتماعي اسلام را عملاً ايجاد نموده است.» [2] .

و هم آوايي نمازگزار با ديگر نمازگزاران و مسلمانان باعث سازگاري وي با جامعه و انتظارات اجتماعي مي شود. به خصوص زماني كه نمازگزار:، حس كند كه با ديگر نمازگزاران و مسلمانان همراه شده است، اين سازگاري عميق تر شده و دروني مي شود. تأثير معاني و نمادها و ديگر اجزاي فرهنگي بر نمازگزار باعث منظم شدن و آراستن نيازها و آرزوهاي نمازگزار مي شود. مانند تقاضاهايي كه نمازگزار در سوره حمد، در قنوت و يا مواضع ديگر نماز از خداوند متعال دارد.» [3] .