آيين پاك، در دو چهره خويش، درس «ميانه روي» را به «نمازگزار» مي آموزد:

الف. ميانه روي در مدت زمان نماز

امام علي عليه السلام در نامه خويش به مالك اشتر نخعي مي فرمايد:

و اذا قمت في صلاتك للناس، فلا تكونن منفراً و لا مضيّعاً

اي مالك! هنگامي كه امام جماعت مردم مي شوي، بايد دقت نمايي كه نماز تو نه مردم را فراري دهد و نه اين كه حق نماز را ضايع گرداند. [1] .

امام صادق عليه السلام نيز به يكي از ياران خويش، به نام ابوبصير فرمود:

فاذا قام احدكم فليعتدل

هر گاه يك نفر از شما، به نماز ايستاد، اعتدال و ميانه روي را مراعات كند. [2] .

ب. ميانه روي در چگونگي خواندن اذكار

خداوند بزرگ، در سوره اسراء، آيه 110 مي فرمايد:

و لا تجهر بصلاتك و لا تخافت بها و ابتغ بين ذلك سبيلاً

و نمازت را زياد بلند و آهسته نخوان و در ميان اين دو، راهي [معتدل] انتخاب كن.

و در تفاسير ذيل اين آيه آمده است:

اين بايد الگويي باشد براي همه اعمال ما و تمام برنامه هاي اجتماعي و سياسي و اقتصادي، بايد همه اين ها دور از افراطكاري ها و تندروي ها، و تفريطكاري و مسامحه و سهل انگاري باشد و اصل اساسي «وابتغ ذلك سبيلاً» كه در آيه ي فوق آمده، همه جا رعايت گردد. [3] .

و بجاست ما در هر يك از نمازهاي پنجگانه درس ميانه روي را از نو مشق كنيم، كه درس مهم در زندگي ماست و به اين حديث پيامبر، گوش فرا دهيم: «خيرالامور اوسطها».

كه آن را عطار نيشابوري، در مصيبت نامه [4] ، اين گونه مي سرايد:



نه به نزديك آي و نه مي باش دور

در وسط رو، تا بود خيرالامور