به روي شاخه بلبل مي سرايد

دل از گلهاي زيبا مي ربايد



گهي در پاي گل مي نالد از دل

كهي در آسمان پر مي گشايد



چو مي خواند سرور شادماني

غم از سيماي گلشن مي زدايد



گلستان را به آواز خوش خويش

سحر بزم نكيسا مي نمايد



به ياران گفتم اين خنياگر باغ

چرا مستانه نغمه مي سرايد؟



بگفتا عارفي اين مرغ شيدا

بدين گرمي خدا را مي ستايد!



سيد احمد زرهاني



[ صفحه 41]