وقتي كه هستم در تماشاي درختان

دانم كه من هرگز نخواهم ديد شعري

دلكش تر از اين شعر زيباي درختان



بينم درختان را كه فرزندان خاك اند

بر سينه ي مادر دهانهاشان فشرده

آنها همه پرورده ي پستان خاك اند



بينم درختان را كه سبز و سر فرازند

چشمانشان بالا، به درگاه خدا باز،

با دستها سبز در حال نمازند



بينم درختان را كه مرغان خوش آواز

سازند روي شاخه هاشان آشيانه،

شوري برانگيزند با آواز و پرواز



بينم درختان را كه گاهي زير باران

لخت اند و خوشحالند و گاه از برف دارند

يك چادر توري به روي شاخساران





[ صفحه 19]





شعر آفريدن كار پوچ بندگان است

اما درختان را چنين خوش آفريدن

كار چه كس، غير از خداوند جهان است



شعر: جويس كيلمر شاعر سياهپوست امريكايي

ترجمه: محمود كيانوش



[ صفحه 20]