وآن نزد خاصه، خروج از تصرف شيطان است به تعدي نكردن از حدود الهيه.



[ صفحه 60]



و پيش اهل معرفت، خروج از تصرف نفس است به عدم رؤيت حول و قوه ي خود.

و در نزد اولياء، خروج از تصرف مطلق است در ذات و اسماء و صفات.

پس، مادامي كه اعضاء و قلب در تصرف شيطان يا نفس است، معبد حق و جنود الهيه مغصوب است و عبادت حق تعالي در آنها صورت نگيرد و جميع عبادات براي شيطان يا نفس واقع شود. و به هر اندازه كه از تصرف جنود شيطان خارج شد، مورد تصرف جنود رحماني شود تا آنكه فتوحات ثلاثه واقع شود يعني: فتح قريب؛ كه پيش ما فتح اقاليم سبعه است به اخراج جنود شيطاني از آنها، و نتيجه ي آن تجلي به توحيد افعالي است: نصر من الله و فتح قريب. [1] و فتح مبين؛ كه فتح كعبه ي قلب است به اخراج شيطان موسوس از آن: انا فتحنا لك فتحاً مبيناً. [2] و پس از اين، فتح تمام تصرفات الهيه شود و نتيجه ي قرب نوافل حاصل شود؛ و تفصيل آن از حوصله ي اين اوراق خارج است.