در رابطه با حالات اين شهيد بزرگوار گفته شده كه:

او حتي به مستحبات و مكروهات، بسيار اهمييت مي داد. نمازشب را براي روحاني لازم مي دانست. يك شب در مسجد گوهرشاد با نگراني مي فرمود: «برايم بسيار ناگوار و غير منتظره بود كه شنيدم، يكي از اساتيد مدرسه ي حقاني مقيد به نمازشب نيست. با ايشان



[ صفحه 90]



صحبت كردم، معلوم شد سبكي معده را در شب رعايت نمي كند.» بار ديگر مي فرمود: «ما وقتي در نهاوند بوديم، سالي يك بار به صورت خانوادگي منزل يكي از آشنايان دعوت مي شديم. من پس از تكرار چند نوبت، ديدم همان شبي كه ما، در آن مهماني غذا مي خوريم، نماز صبح روز بعد به آخر وقت كشيده مي شود و موفق به نمازشب نمي شويم. متوجه شدم در اموال آن شخص اشكالي وجود دارد.» [1] .