در حالات مرحوم ملا محمد اشرفي كه از شاگردان سيدالعلماست



[ صفحه 82]



آورده اند:

«از نيمه ي شب تا صبح مشغول تضرع و زاري و مناجات بود، آنقدر بر سر سينه مي زد كه هنگامي كه صبح مي شد در نهايت ضعف و نقاهت بود به طوري كه هر كه او را مي ديد گمان مي برد تازه از بستر بيماري، برخاسته است.» [1] .