مقدس اردبيلي (اعلي الله مقامه) كه مكرر خدمت حضرت حجة عليه السلام مشرف شد، كارش به جايي رسيده بود كه بر سر قبر حضرت امير عليه السلام با آقا حرف مي زده است از خودش نقل شده كه سبب رسيدن من به اين درجات آن بود كه در ابتداي تحصيل با طلبه اي هم حجره بودم و با او عهد بستم كه هر چه براي ما پيش آيد به كسي نگويد. بالاخره وقتي پيش آمد كه هيچ نداشتيم، رفيقم در اثر فقر و گرسنگي خيلي ضعيف شده بود و به واسطه عهدي كه كرده بودم با كسي صحبت نمي كرد.

روزي يك نفر به مدرسه آمد و در غياب من علت ضعف را از رفيقم پرسيده بود، او نخست نگفته بود بعد كه او را قسم مي دهد حقيقتش را مي گويد كه از فرط فقر و گرسنگي من و رفيقم اين طور ضعيف گرديده ايم.

آن شخص فوراً مي رود طعام مي آورد و كيسه پولي هم براي هر دو نفر مي آورد. وقتي كه ملا احمد (مقدس اردبيلي) مي آيد به رفيقش اعتراض مي كند كه چرا گفتي مگر نه ما عهد كرده بوديم. خلاصه غذا را با هم مي خورند و پول را هم نصف مي نمايند. مقدس اردبيلي شب مي خوابد نيمه هاي شب بيدار مي شود مي بيند محتلم گرديده به سوي حمام مي آيد تا غسل نمايد حمامي در را از داخل بسته بود. مقدس اردبيلي اصرار كرد حمامي در را باز نكرد گفت دو برابر پول، گفت باز نمي كنم، گفت سه برابر... خلاصه حاضر شد تمام پول هايي



[ صفحه 79]



كه روز گذشته به دستش آمده بود بدهد تا حمامي در را باز كند و مقدس اردبيلي غسل بكند تا نماز شبش از او فوت نگردد.

از همان شب خداوند الطاف خاصي به او فرمود كه نتيجه اش همين بروز كرامات از اوست. [1] .