امام صادق عليه السلام چنين بود كه گاهي شبانه به قبرستان مي رفت و مي فرمود:

«اي اهل قبور! چه شده است كه هر چه شما را صدا مي زنم، جواب نمي دهيد؟»

آنگاه مي فرمود: «به خدا سوگند ميان آنان و پاسخ گفتن فاصله افتاده و ديگر قادر بر جواب دادن نمي باشند و گويا ما هم نظير ايشان



[ صفحه 64]



خواهيم شد!» [1] .

سپس رو به قبله مي ايستاد و تا طلوع آفتاب به راز و نياز و مناجات با خدا مي پرداخت.