امام زين العابدين عليه السلام فرمود: «هرگز نديدم كه نمازشب و تهجد عمه ام زينب عليهاالسلام ترك شود، حتي شب يازدهم محرم (و بعد از آن همه خستگي ها و داغ ها و رنج ها) و شب هاي بعد در طول اسارت از كربلا تا كوفه و شام!

فقط يك شب عمه ام در حالت نشسته به نمازشب مشغول است. گفتم: «عمه جان! نمازشب در حالت ايستاده داراي فضيلت بيشتري است. در پاسخ فرمود: «مي دانم، اما سه روز است كه چون سهم آذوقه و غذا و آبي كه به ما داده اند براي بچه ها كم بود، من سهم خود را نيز بين بچه ها تقسيم كرده ام، و اينك ديگر قوت و رمقي برايم نمانده تا نمازشب را ايستاده به جاي آورم!» [1] .