راوي مي گويد: در مدينه وارد مسجد رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم شدم، پس حسين بن علي عليه السلام را در سجده ديدم گونه خود را به خاك سوده و مي گويد: «سرور من! آقاي من! آيا اعضاي مرا براي گرزهاي آهنين (دوزخ) آفريده اي؟ آيا احشاء مرا براي نوشيدن مايع گداخته (دوزخ) آفريده اي؟ معبودا! اگر مرا با گناهانم مؤاخذه فرمايي، تو را به بزرگواريت خواهم خواند و اگر مرا با گنهكاران محبوس داري، از محبتي كه به تو دارم آنان را آگاه خواهم ساخت. سرور من! فرمانبرداري بندگان تو، تو را سودي نبخشد، و نافرماني من تو را زياني نرساند، پس آن را كه به تو سودي نرساند به من عطا فرما، و آن را كه به تو زياني نزند بر من ببخشاي! به راستي كه تو رحم كننده ترين رحم كنندگاني».