از منظري ديگر نماز و زكات ارتباط بسيار نزديك و تنگاتنگي با هم دارند به طوري كه وجود يكي بدون ديگري لغو و بي پايه است. نماز بدون زكات، نماز نيست، و زكات بدون نماز باطل و خرج بيهوده است. كه هيچ كدام بدون ديگري مورد پذيرش درگاه الهي قرار نمي گيرد، در ديدگاه ديني، نماز در كنار زكات و با هم خواسته شده است تا آن جا كه مولا اميرالمؤمنين علي عليه السلام مي فرمايند:

ثمّ ان الزكوة جعلت مع الصلوة قرباناً لاهل الاسلام [1] .

نكته اي كه از اين حديث در اين خصوص استفاده مي شود اين است كه نماز و زكات در كنار هم نردبان تقرب به درگاه الهي و رسيدن به مقام معنوي، در دين مقدس اسلام است.

بنا بر روايت معصوم، امر نماز تا آن پايه از اهميت است كه اگر قبول درگاه الهي قرار بگيرد ساير اعمال انسان نيز قبول مي شود و اگر رد شد بقيه اعمال حتي زكات نيز مردود مي شود و بيچاره آن شخص كه از اقامه نماز سر باز زند، هر چند كه ساير عبادات اسلامي مانند روزه، حج، جهاد، خمس و اعمال نيك ديگر را انجام دهد پس در واقع زكات وابسته به نماز و پا به پاي آن است. هم چنين در قرآن كريم امر به هر دو شده است آن جا كه مي فرمايد:

وَ اَقيمُواالصَّلوةَ وَ اتوُاالزَّكوةَ... [2] .

نماز را به پاي داريد و زكات بدهيد.

و انجام اين امر به اين صورت لحاظ شده كه: نماز و زكات در نظر خداوند هر دو واجب و مطلوب خداوند هستند، بنابراين اگر يكي انجام شود و ديگري ترك، اين نحو عمل كردن به دستورات الهي مساوي با ترك آن است به اين معنا كه خداوند هيچ كدام را بدون ديگري نخواسته است. از بعضي آيات چنين به دست مي آيد، شخصي كه از زكات دادن سرپيچي مي كند و زكات نمي دهد و زكات دادن را انكار مي كند، مشرك شده و مورد عتاب و سرزنش خداوند است و پر واضح است كه نماز از شخص مشرك پذيرفته نيست، در روايت ديگري از امام جعفرصادق عليه السلام آمده است كه:

اگر كسي يك قيراط از زكاتش را نپردازد، مي خواهد يهودي يا نصراني بميرد (يعني مسلمان نخواهد مرد.)