پاداش و اجر كسي كه نماز را با جماعت بخواند از پاداش كسي كه از اول شب تا صبح نماز بخواند بيشتر است.

امام باقر عليه السلام در اين باره مي فرمايد: اميرالمؤمنين عليه السلام شبي، از اول شب تا اذان صبح مشغول نماز و عبادت بود. در اثر خستگي و بي خوابي نتوانست به مسجد برود و نماز صبح را پشت سر حضرت رسول صلي الله عليه و آله با جماعت بخواند و ناچار در خانه فرادا خواند و به



[ صفحه 335]



استراحت پرداخت.

پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله در آن صبح او را در صف نماز جماعت مشاهده نكرد، بعد از پايان نماز صبح براي اطلاع پيدا كردن از حال علي عليه السلام به خانه ي دخترش حضرت فاطمه عليهاالسلام وارد شد و جوياي احوال شوهرش گرديد.

حضرت فاطمه عليهاالسلام عرض كرد: اي پدر! علي از اول شب تا اذان صبح مشغول نماز و عبادت و راز و نياز با خالق خويش بود و در اثر خستگي و بي خوابي، نمازش را فرادا خواند و به استراحت پرداخته است.

پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود: اي دخترم! بدان و آگاه باش، پاداش و اجري كه در قبال نماز جماعت صبح به او مي دادند و امروز از آن محروم شد، از پاداشي كه براي عبادت يك شب به او مي دهند بيشتر و بالاتر بوده است.

از گفت و گوي پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله با دخترش حضرت زهرا عليهاالسلام، علي از خواب بيدار شد و براي احترام آن جناب برخاست و به آن حضرت سلام كرد.

حضرت رسول به علي فرمود: يا علي! كسي كه نماز صبح را با جماعت بخواند بهتر است از اين كه تمام شب را در حال ركوع و سجود باشد و با خدا راز و نياز كند. [1] .

و نيز از علي عليه السلام نقل شده است كه: روزي آن حضرت بر ابودردا داخل شد، ديد او خوابيده است.



[ صفحه 336]



فرمود: اي ابودردا! چرا خوابيده اي؟

عرض كرد: شب را بيدار بودم و در اثر خستگي الان خوابيده ام.

فرمود: آيا نماز صبح را با جماعت ترك كرده اي؟

عرض كرد: بلي يا اميرالمؤمنين!

فرمود: اي ابودردا! نماز عشا و نماز صبح را به جماعت خواندن پيش من بهتر است تا اين كه از سر شب تا صبح بيدار باشم و عبادت كنم. مگر نشنيده اي كه پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله فرمود: اگر مردم مي دانستند نماز عشا و نماز صبح به جماعت خواندن چقدر فضيلت دارد اگر با چهار دست و پا رفتن بود خود را به جماعت مي رساندند. [2] .

نيز امام صادق فرمود: پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله (طبق معمول) براي اداي نماز صبح با جماعت، وارد مسجد شد و پس از نماز به پشت سر خود نگاه كرد، ديد عده اي از مسلمانان براي شركت در نماز صبح با جماعت به مسجد نيامده اند، نام آنان را يكي يكي به زبان آورد و فرمود:

آيا افراد نامبرده به اداي نماز صبح با جماعت پرداختند؟

حاضران عرض كردند: نه، پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله فرمود: آگاه باشيد! براي افراد منافق، هيچ نمازي سخت تر از نماز عشا و نماز صبح نيست. اگر ايشان مزد و پاداش بسيار نماز صبح و عشا را با جماعت مي دانستند، اگرچه چهار دست و پا (مانند راه رفتن كودكان شيرخوار) باشند، خود را به جماعت مي رساندند. [3] .

كنايه از اين كه اگر آنان زمين گير يا دچار مرض باشند كه قادر به راه رفتن نباشند، چهار دست و پا خود را به نماز جماعت مي رساندند.



[ صفحه 337]