عذاب آن عده اي كه در برابر ترك كنندگان نماز بي تفاوت اند و با آنان غذا مي خورند، معاشرت دارند و براي آنان كار مي كنند، به آنان غذا و آب مي دهند و در صورت آنان مي خندند، از عذاب بي نمازان كمتر نيست.

در اين باره روايت هايي از پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و ائمه اطهار عليهم السلام وارد شده است كه به ذكر چند مورد از آن ها مي پردازيم:

حضرت رسول صلي الله عليه و آله فرمود: كسي كه بي نمازي را ياري و كمك كند ولو به يك لقمه نان يا يك تكه لباس، مانند آن است كه هفتاد پيغمبر را به قتل رسانيده باشد كه اولين آنان حضرت آدم ابوالبشر و آخرينشان حضرت محمد بن عبدالله صلي الله عليه و آله باشد. [1] .

بعد فرمود: ياري كردن بي نماز كمتر از لقمه ي نان يا لباسي را هم شامل مي شود.

باز در اين باره فرمود: كسي كه بي نمازي را ياري كند ولو به يك خوراك يا شربت آبي، مانند آن است كه با من مجادله و جنگ كرده باشد. نه تنها با من، بلكه مانند آن است كه با تمام انبياء جنگيده باشد. [2] .



[ صفحه 324]



نيز فرمود: اگر كسي بي نمازي را ياري كند ولو به يك مثقال نمك، از جهت عذاب و شكنجه مانند كسي است كه هزار مرتبه با مادر خود زنا كرده باشد. [3] .

از اين بالاتر فرمود: كسي كه با بي نمازي هم سفره شود و با او غذا بخورد، مانند اين است كه هفتاد پيغمبر را كشته و با هفتاد زن شوهردار زنا كرده و مانند كسي است كه با خواهران و دختران و عمه ها و خاله ها و مادر خود در مكه و در مسجدالحرام در كنار كعبه زنا نموده باشد. [4] .

نيز فرمود: كسي كه تنها در صورت بي نمازي، خنده كند، مانند اين است كه هفت مرتبه بيت المعمور را در آسمان چهارم خراب كرده و هزار فرشته از فرشتگان را كشته و هزار پيغمبر را به قتل رسانده و هفتاد مرتبه كعبه را خراب و منهدم نموده باشد. [5] .



[ صفحه 326]