قرآن كريم راجع به نماز، خصوصا نماز صبح تأكيد فراواني دارد و



[ صفحه 275]



مي فرمايد: «نماز فجر، مشهود ملائكه است». [1] .

گرچه تمام نمازها در شهود ملائكه انجام مي شود، ولي نماز صبح در اين وادي از ويژگي خاصي بهره مند است.

در روايات اسلامي چنين بيان شده است كه: نماز صبح از ميان نمازها، اين امتياز را دارد كه ملائكه شب و روز آن را مشاهده مي كنند؛ زيرا نماز صبح اگر در اول وقت و در وقت فضيلت خود انجام شود. دقيقا در لحظه اي انجام شده است كه ملائكه شب، جاي خود را به ملائكه روز مي دهند. بنابراين هر دو گروه از فرشتگان شاهد اقامه ي آن خواهند بود.

به بيان روشن تر، ملائكه ي شب كه مراقب اعمال بندگان مي باشند، اول صبح جاي خود را به ملائكه ي روز مي دهند و آنان از اول طلوع فجر صادق مراقب اعمال مي شوند.

كساني كه نماز خود را اول طلوع فجر بخوانند هنگامي كه ملائكه شب، مي خواهند پست خود را تحويل فرشتگان صبح دهند، آخرين چيزي كه در پرونده عمل انسان نمازگزار مي نويسند همان نماز است و هنگامي كه فرشتگان روز، پست مراقبت را تحويل مي گيرند اولين چيزي كه در اول پرونده ي اعمال انسان ثبت مي كنند همان نماز صبح است. [2] .

بنابراين، نماز صبح كه اول وقت خوانده شود در دو پرونده ثبت مي شود.



[ صفحه 276]



پس اي انسان مؤمن و اي نمازگزار! وقتي مؤذن تو را دعوت به نماز و رستگاري مي كند، تو هم از دل و جان جواب او را بده و خود را آماده ي نماز كن.



سپيده دم كه نواي اذان به گوش آمد

روان خفته در آغوش تن به هوش آمد



مرا كه مردمك ديده، شب نمي آسود

ز شور بانگ مؤذن، توان و توش آمد



درآي [3] قافله ي شب كه مي گذشت از دور

چو ذكر حلقه كروبيان به گوش آمد



صداي غلغله، از بزم قدسيان برخاست

در اين سماع مقدس كه جان به جوش آمد



مگر نسيم سحر در چمن صبوحي زد

كه مست بوي گل، از كوي مي فروش آمد



اذان صبح به گلدسته، طرفه نقشي بست

كه در شنيدن آن، مرغ شب، خموش آمد



به باد نغمه كه در ناي مرغ حق بشكست

خروش كنگره ي عرش در خروش آمد



غراب شام سيه، سايه از زمين بگرفت

كه باز صبح طلائي، سپيده پوش آمد



محيط، بانگ اذان را شنيد و با دل گفت

به رستگاري ما مژده از سروش آمد





[ صفحه 277]