زاهدي ميهمان پادشاهي شد، چون به طعام نشستند كمتر از آن خورد كه عادت او بود و چون به نماز برخاستند بيش از آن خواند كه عادت او بود تا نظر شاه را درباره ي خود بيشتر جلب كند و توجه او را به خود جذب نمايد.



ترسم نرسي به كعبه اي اعرابي

اين ره كه تو مي روي به تركستان است



چون به خانه ي خويش آمد سفره خواست تا غذا تناول كند. او پسري با فراست داشت. گفت: اي پدر! مگر در مجلس سلطان طعام نخوردي، كه گرسنه اي؟

گفت: در نظر ايشان چيزي نخوردم كه به كار آيد.

پسر هم، گفت: اي پدر! نماز خود را هم قضا كن؛ زيرا عبادتي نكردي كه به كار آيد.



[ صفحه 260]





اي هنرها گرفته بر كف دست

عيب ها برگرفته بر زير بغل



تا چه خواهي خريدن اي مغرور

روز درماندگي سيم و دغل [1]



نماز به خاطر خداست و براي او هم بايستي خوانده شود. (يعني خالص براي او باشد) و صد در صد انسان بايد از عبادت هاي ريائي دوري كند، اين عبادت ها هيچ سودي به انسان نمي رساند. از طرفي باعث ورود انسان به دوزخ مي گردد. [2] .