سعي و كوشش شيطان بر اين است كه هنگام نماز، در قلب نمازگزار وسوسه كند و او را از حالت نماز بيرون برد و توجه اش را از نماز و خدا منحرف نمايد. كمتر كسي است كه موقع نماز، شيطان او را وسوسه نكند و حواسش پرت نشود و تا پايان نمازش، توجه به نماز و خدا داشته باشد. به اين داستان توجه كنيد.

شخص موثقي نقل مي كرد: روزي هنگام مطالعه به اين حديث امام صادق عليه السلام رسيدم كه فرموده است:



[ صفحه 247]



كسي كه خداوند يك نماز او را قبول كند و بپذيرد در قيامت عذابش نفرمايد و از هر كس يك حسنه و كار خوبي قبول كند عذاب و عقابش نكند و او را داخل بهشت نمايد. [1] .

به اين فكر افتادم كه در موقع مناسبي دو ركعت نماز، با حضور قلب و با جميع اجزا و شرايط و با تمام مستحباتش به جاي آورم تا خداوند مرا عذاب نكند.

تا اين كه روزي وقت مناسبي پيدا كردم. گفتم: امروز بروم داخل مسجد كوفه و جاي خلوتي پيدا كنم و دو ركعت نماز، با توجه و حضور قلب و با فكر آزاد بخوانم.

وقتي مي خواستم داخل مسجد شوم، ديدم، مسجد منار ندارد. رفتم داخل مسجد، جاي خلوتي پيدا كردم و مشغول نماز شدم. وقتي «تكبيرةالاحرام» گفتم، شيطان در قلب من، وسوسه كرد و مرا به اين فكر انداخت كه چرا مسجد كوفه با اين عظمت، نبايد منار داشته باشد و بايد براي آن مناري ساخت.

در حال نماز، به فكر آماده كردن مصالح (از قبيل گچ و سنگ، آجر و آهن افتادم) كه از كجا بايد تهيه شود، و با چه وسايلي بايد به اين جا آورده، از چه راهي و با كمك چه كساني بايد آماده گردد، معمار و استاد بنا و عمله چه كساني باشند و از كجا اعزام شوند، چقدر بودجه لازم دارد، آن منار با چه شكلي ساخته شود و....

مي گويد: وقتي از ساختن منار در ذهن خود فارغ شدم، از آن دو ركعت نمازي هم كه مي خواستم با حضور قلب بخوانم فارغ شدم.



[ صفحه 248]



بعد از تمام شدن نماز، پيش خود گفتم: عجبا! من نيامدم در اين جا نماز بخوانم، بلكه آمده ام كه براي اين مسجد منار بسازم. [2] .



در نمازي يا كه مي سازي منار

اين نماز تو نمي آيد به كار



اين نمازي كه تو خواندي بي صواب

از خداي تو نمي آيد جواب



شرم كن از اين نماز اي بي ادب

هان مكش بيهوده اين رنج و تعب