خداوند متعال براي از بين بردن گناهان و معاصي، دستورهايي به بندگانش داده است. خداوند مي خواهد بنده اش او را ملاقات كند در حالي كه در پرونده او اثر گناهي نباشد. چيزهايي كه گناهان را پاك و اعمال زشت را خنثي مي كند و اثر زشتي آن ها را مي برد، اعمال نيك و عبادت هاست و از جمله ي عبادت ها نماز است.

خداوند تبارك و تعالي، در اين خصوص در قرآن مجيد مي فرمايد: «ان الحسنات، يذهبن السيئات» [1] .

حسنات و اعمال نيك كه از جمله ي نماز است، گناهان و تأثير آن ها را از بين مي برد».



[ صفحه 204]



شكي نيست كه هر گناه و عمل زشتي كه از نظر رواني يك نوع، تاريكي در روح و روان انسان، ايجاد مي كند و صفحه ي دل او را سياه و كدر مي نمايد! و اگر گناه ادامه پيدا كند. اثرهاي آن كه همان تاريكي و سياهي است متراكم شده و به صورت وحشتناكي انسان را مسخ مي كند. اما اعمال نيك و پسنديده كه از انگيزه ي الهي سرچشمه گرفته است، به روح و روان آدمي، لطافت و روشني مي بخشد و آن ها مي توانند آثار گناه را بشويند و آن تيرگي ها را به روشني مبدل سازند.

از جمله حسنات و اعمال نيك، نماز است، همان نمازي كه در هر شبانه روز بر هر مكلفي انجام دادنش لازم و واجب است، همان نمازي كه گناهان و تأثير آن ها را نابود مي كند.

روايت هايي در اين باره از امامان معصوم عليهم السلام نقل شده است: از جمله روايتي از ابوعثمان است كه مي گويد:

من با سلمان فارسي، زير درختي نشسته بوديم، در اين هنگام سلمان شاخه ي خشكي را گرفت و تكان داد، به طوري كه همه برگ هايش ريخت. بعد از آن رو به من كرد و گفت: چرا از من سئوال نكردي كه اين كار را براي چه انجام دادم؟

گفتم: نمي دانم، بگو ببينم منظورت از اين كار چه بوده است؟ و چرا چنين كردي؟

سلمان گفت: اين همان كاري بود كه پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله انجام داد. روزي با آن حضرت در زير درختي نشسته بوديم، همين عمل را كه من انجام دادم، انجام داد. بعد به من فرمود: اي سلمان! نمي پرسي چرا چنين كردم؟



[ صفحه 205]



عرض كردم: يا رسول الله! (جانم به قربانت) نمي دانم چرا چنين كردي؟ بفرماييد تا بدانم.

فرمود: هنگامي كه مسلمان، وضوي كامل و خوب و شادابي مي گيرد و بعد از آن، نمازهاي پنجگانه را به جا مي آورد؛ تمام گناهان را فرو مي ريزد، همان گونه كه برگ هاي اين شاخه فرو ريخت. [2] .

در اين بتره چنين آمده است: ابوامامه كه يكي از ياران پيامبر است، مي گويد: روزي در مسجد خلوت پيامبر صلي الله عليه و آله نشسته بودم كه مردي وارد شد و عرض كرد:

يا رسول الله! من گناهي مرتكب شده ام كه موجب حد است، حد آن را بر من جاري ساز و مرا از گناه پاك كن!

آن حضرت، نگاهي به او كرده و فرمود:

اي مرد! آيا الان با ما نماز خواندي؟

آن مرد عرض كرد: آري يا رسول الله! با شما نماز را به جماعت خواندم.

فرمود: خداوند به واسطه ي نمازي كه خواندي، گناه و حد تو را بخشيد.

همچنين در اين باره اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: روزي با حضرت رسول صلي الله عليه و آله در مسجد منتظر نماز بوديم، مردي برخاست و عرض كرد: يا رسول الله! من گناهي مرتكب شده ام،مرا پاك كن.

آن حضرت صورت خود را از او برگردانيد و چون هنگام نماز بود نماز را شروع كردند.



[ صفحه 206]



بعد از پايان نماز باز همان مرد برخاست و سخن اول را تكرار كرد.

پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله فرمود: آيا الان نمازت را با ما نخواندي و براي آن وضوي كامل نگرفته بودي؟

عرض كرد: چرا يا رسول الله! هم وضو گرفته بودم و هم با شما نماز خواندم.

آن حضرت فرمود: همين نمازي كه خواندي، كفاره گناه تو است. و گناه تو با خواندن نماز از بين رفت. [3] .

امام صادق عليه السلام درباره ي كفاره ي گناهان فرمود: «نماز سپري بين انسان و آتش جهنم و كفاره ي گناهان است». [4] .