نماز اگر از روي حقيقت و اخلاص باشد مؤثر است و مي تواند حتي مرده را زنده كند. براي نمونه به اين داستان توجه كنيد.

«جميل بن دراج» يكي از ياران امام صادق عليه السلام مي گويد روزي، خدمت امام صادق عليه السلام نشسته بودم كه زني داخل شد در حالي كه مانند ابر بهار گريه و بي تابي مي كرد و چنين گفت:

يابن رسول الله! پسر كوچكي داشتم، او مريض شده بود و الآن از دنيا رفت. او را به حال خود گذاشتم و به نزد شما آمدم تا كمكم كنيد و فرزندم به من برگردد.

حضرت فرمود: اي زن! بي تابي مكن، شايد فرزندت نمرده باشد، از



[ صفحه 201]



درد و ناراحتي بي هوش شده است.

آن زن عرض كرد: يابن رسول الله! يقين دارم كه فرزندم مرده است و خود شاهد مرگ او بودم.

امام فرمود: برخيز و بدون اين كه به كسي چيزي بگويي به خانه ات برو و در ميان آن غسل كن و بعد دو ركعت نماز بخوان بعد از پايان نماز، بسيار گريه كن و دست به سوي آسمان بردار و حل مشكل خود را از خداوند متعال بخواه و در مقابل او عرض كن:

«اي كسي كه! اين طفل را به من بخشيدي در حالي كه اول چيزي نبود، باز او را به من ببخش و زنده اش گردان، بعد او را حركت بده كه زنده خواهد شد.

آن زن مي گويد: به خانه آمدم و به دستور امام صادق عليه السلام غسل كردم و دو ركعت نماز خواندم و زنده شدن فرزندم را از خداوند متعال درخواست كردم و حركتش دادم، او فورا زنده شد و شروع به گريه نمود. [1] .

نبايد از زنده شدن كسي كه به وسيله ي نماز تعجب كرد؛ زيرا سوره ي مباركه ي «حمد» سوره ي «شفا» ناميده شده است. اگر خدا بخواهد مريض ها به واسطه ي آن شفا پيدا مي كنند و مرده ها زنده مي شوند.

در روايتي آمده است كه امام صادق عليه السلام فرمود: اگر كسي سوره ي مباركه ي «حمد» را هفتاد مرتبه بر مرده اي بخواند و او زنده شود نبايد تعجب كرد! [2] .



[ صفحه 202]



مانند همين داستان، براي زنده شدن فرزند مرحوم حاج ملا احمد نراقي در شهر كاشان واقع شد. [3] .

(عين اين قضيه براي مؤلف در يكي از روستاهاي نجف آباد واقع شد كه آن را در كتاب تأثير قرآن در جسم و جان، ص 185 نوشته ام.)



[ صفحه 203]