ابوعلي سينا، حكيم ايراني، كه باعث افتخار مشرق زمين است، در اين باره نيز چنين گفته است:

هرگاه در مساله اي از مسائل، به مشكلي برخورد مي كردم و در حل آن حيران مي شدم، وضو مي گرفتم و به مسجد جامع شهر مي رفتم، دو ركعت نماز به جا مي آوردم و از خالق بي همتاي دانا و توانا استمداد مي كردم، پس از نماز و بيرون آمدن از مسجد به نحوي به من الهام مي شد و آن مشكل به آساني برايم حل مي گرديد. [1] .

آري، علماي عامل و بزرگان دين و خداشناسان واقعي در تمام سختي ها و گرفتاري ها رو به نماز و راز و نياز با خالق توانا مي آوردند و مشكلات خود را به اين وسيله حل مي كردند.