نفيسه همسر اسحاق، پسر امام صادق عليه السلام او صاحب جلالت و فضيلت و مرتبه ي عالي بود، او دختر حسن بود كه با دو واسطه به امام حسن مجتبي عليه السلام مي رسد.

او يكي از زنان با تقوا و با نماز بود و به خدا و عبادت عشق مي ورزيد، او در خانه ي خود قبري كنده و دائم در آن مشغول اقامه ي نماز و قرأت قرآن بود و چندين هزار بار قرآن را در آن به پايان رسانده بود،



[ صفحه 166]



شب ها داخل قبر مي شد و تا صبح به نماز و راز و نياز با پروردگار بي نياز مي پرداخت.

در ماه مبارك رمضان مرگش فرارسيد، به او پيشنهاد كردند كه روزه اش را افطار كند.

در جواب فرمود: سي سال است از خداوند متعال مي خواهم كه او را در حال روزه ملاقات كنم، حال شما از من مي خواهيد كه در اين لحظه هاي حساس روزه ام را افطار كنم؟ من هرگز چنين كاري را نخواهم كرد؛ زيرا خداوند دعايم را مستجاب نموده است و سپس مشغول قرائت سوره ي مباركه ي انعام شد، وقتي به آيه ي «لهم دار السلام» رسيد جان به جان آفرين تسليم كرد.

وقتي نفيسه خاتون در مصر وفات يافت، همسرش اسحاق، تصميم گرفت جنازه ي او را به مدينه منتقل كند و در قبرستان بقيع دفن نمايد، ولي مردم مصر نگذاشتند و با اسرار زياد جسد نفيسه خاتون در مصر دفن گرديد. [1] .