ابراهيم بن موسي قزاز مي گويد: امام رضا عليه السلام به عنوان استقبال از بعضي اقوام خود كه از مدينه به خراسان مي آمدند. با عده اي از ياران از شهر خارج شديم. وقت نماز فرا رسيد. قصري در آن نزديكي بود. امام رضا عليه السلام با ياران به سوي آن قصر رفتند و در كنار سنگ بزرگي ايستادند.

امام رضا عليه السلام به من فرمود: اي ابراهيم براي نماز اذان بگو.

عرض كردم: منتظر هستم كه مسافرين و بعضي از ياران، به ما ملحق شوند و نماز را با جماعت بيشتري اقامه كنيم.

حضرت فرمود: اي ابراهيم! خدا تو را بيامرزد، نماز را بدون عذر از اول وقت تأخير نينداز. بر تو باد كه نماز را در اول وقت بخواني.

ابراهيم مي گويد: من به دستور امام رضا اذان گفتم و نماز را در اول وقت اقامه كرديم. [1] .



[ صفحه 128]



نمازي كه امام رضا عليه السلام به پا داشت نماز جماعت بود كه هر چه جمعيت بيشتر باشد ثواب آن بيشتر است.

در اين جا ديديم كه امام اجازه نفرموده به خاطر رسيدن و ملحق شدن جمعيت بيشتري نماز از اول وقت به تأخير بيفتد. بلكه تأكيد مي كرد كه نماز حتما بايد اول وقت خوانده شود.

اين كه امام به موسي فرمود: بر تو باد كه هميشه نماز را اول وقت به پا داري تنها خطاب به او نبود، بلكه خطاب به فرد فرد مسلمانان جهان است.