حضرت «ادريس» يكي از پيامبران الهي است كه بعد از شيث به پيامبري مبعوث شد. يكي از ويژگي هاي او اين بود كه هر وقت دست به دعا برمي داشت و حاجتي را از خدا درخواست مي كرد دعايش به اجابت مي رسيد و مشكل او حل مي شد.

آن حضرت، منزلش در كوفه بوده همان جايي كه الان مسجد سهله



[ صفحه 76]



است. حدود سي كتاب از آسمان بر او نازل شد. از روي اين كتاب ها براي مردم زمان خويش درس مي گفت و از زيادي درسي كه به مردم مي داد او را «ادريس» ناميدند. [1] .

«ادريس» علاوه بر درس دادن به مردم، براي آنان خياطي هم مي كرد و اكثر اوقات مشغول نماز و عبادت پروردگار بود و مردم را نيز به نماز دعوت مي كرد.

مقام حضرت «ادريس» در اثر نماز و بندگي به جايي رسيده بود كه خداوند، او را به آسمان برد و با طعام و تحفه هاي بهشتي ميهمان كرد و تا روز قيامت از آن ها استفاده مي كند. [2] .

امام صادق عليه السلام به يكي از ياران خود فرمود: وقتي به كوفه مسافرت كردي، به مسجد سهله مشرف شو، در آن جا نماز بخوان و از خداوند متعال براي دين و دنياي خود طلب حاجت كن؛ زيرا مسجد سهله خانه ي حضرت «ادريس» است كه در آن جا، هم خياطي مي كرد و هم نماز مي خواند.

بعد فرمود: هر كس در آن جا دعا كند و از خدا طلب حاجت نمايد خداوند حاجات او را برآورده مي كند و از مكر و حيله ي دنيا و شيطان محفوظ مي ماند و در قيامت در مكاني خواهد بود كه جايگاه حضرت «ادريس» است. [3] .