از صحف ادريس نقل شده است: در اولين روز اقامت حضرت آدم و همسرش حوا، در روي زمين، خداوند متعال نماز عصر و مغرب و عشا را مجموعا 50 ركعت بر حضرت آدم واجب كرد. [1] .

در روايات آمده است: اول كسي كه نماز صبح را خواند حضرت



[ صفحه 74]



آدم ابوالبشر عليه السلام بوده است. او هنگامي كه از بهشت رانده شد و در زمين فرود آمد، ساعت هاي آخر روز بود و هوا هنوز روشن بود و آرامش خاطر داشت. چون خورشيد غروب كرد و جهان تاريك شد، محزون گرديد و شروع به ناليدن كرد! او با ناراحتي در ظلمت و تاريكي، شب را به پايان برد. وقتي روشني در افق نمايان شد و تاريكي جاي خود را با آن عوض كرد، حضرت آدم عليه السلام از خوشحالي دو ركعت نماز خواند و اين اولين نمازي بود كه وي بر روي زمين خواند.

در حديث ديگري آمده است: وقتي آن حضرت از بهشت بيرون آمد و بر روي زمين سكونت اختيار كرد، بر اثر ترك اولائي كه از او سر زده بود تمام بدنش مانند قير سياه شد! آدم عليه السلام از اين بلا در رنج و عذاب بود.

در اين هنگام جبرئيل بر او نازل شد و از ناراحتي، غم و غصه اش پرسيد: آدم هم سياهي بدن خود را مطرح نمود.

جبرئيل از جانب خداوند متعال دستور پنج وقت نماز را آورد و دستور داد كه آدم آن را بخواند. وقتي حضرت آدم نمازهاي پنجگانه را در پنج وقتش خواند، تمام بدنش سفيد شد و ديگر از سياهي اثري نماند. [2] .