نماز، سابقه اي بس طولاني دارد و قديمي ترين عباداتي كه در تمام دوران گذشته حضور داشته همين نماز بوده است.

سابقه ي نماز قبل از خلقت آدم بوده، گل آدم هنوز سرشته نشده بود كه فرشتگان در بهشت نماز مي خواندند.

حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام درباره ي عبادت فرشتگان چنين مي فرمايد:

1- «عده اي از فرشتگان در حال سجده هستند و هيچ گاه سر از سجده برنمي دارند».

2- «عده اي ديگري از فرشتگان در حال ركوع اند و هيچ گاه از ركوع برنمي خيزند».

3- «عده اي در حال قيام خدا را عبادت مي كنند و كار ديگري انجام نمي دهند».

4- «عده اي در حال ذكر (ركوع و سجوداند) و هرگز از آن خسته نمي شوند». [1] .

هم چنين آن حضرت درباره ي سابقه ي نماز شيطان در ميان فرشتگان



[ صفحه 73]



مي فرمايد: «شيطان در بهشت و ميان فرشتگان شش هزار سال خدا را عبادت كرد كه چهار هزار سال آن را دو ركعت نماز خواند». [2] .

اگر آن شش هزار سال، از سال هاي آخرت باشد. عبادت و نماز شيطان يكصد و نه ميليارد و پانصد ميليون سال از سال هاي دنيا مي شود.

از زماني كه حضرت آدم ابوالبشر عليه السلام پا به روي كره ي خاكي گذاشت و در زمين ساكن شد، هيچ دين و شريعتي در ميان دين هاي الهي بدون نماز نبوده است، تا جايي كه پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله آن را به عنوان شيوه ي تمامي پيامبران ياد كرده است. [3] .



نماز شيوه ي معمول انبياي خداست

نماز خلوت انس است و گاه راز و نياز



نماز بر تو گشايد در سعادت و خير

نماز بر تو ببندد ره خيانت و آز



گرچه پيامبران الهي در چگونگي انجام نماز، اختلاف داشته اند و هر كدام به نحوي انجام مي دادند.

نمونه هايي از امت ها و شريعت هاي سابق كه داراي نماز بوده اند را بيان مي كنيم.