هشدار از آفت رياكاري و خودنمايي در نماز و ارتباط با خدا
قرآن نه تنها به نماز و نيايشي خالصانه و زنده و ناب برمي انگيزد، بلكه در هشدار از آفت رياكاري و خودنمايي در نماز و نيايش و آميختن و آلودن اين برنامه ي عبادي به انگيزه هاي ناسالم و بهره وري ابزاري از آن مي فرمايد:
«أرأيت الذي يكذب بالدين -
فذلك الذي يدع اليتيم -
و لا يحض علي طعام المسكين -
فويل للمصلين -
الذين هم عن صلاتهم ساهون -
الذين هم يراءون - و يمنعون الماعون -» [1] .
آيا ديدي آن كسي را كه روز پاداش را دروغ مي انگارد؟
اين همان كسي است كه يتيم را با خشونت مي راند،
و [مردم را] بر خوراندن بينوا بر نمي انگيزد.
پس واي بر آن نمازگزاران.
كه از نمازشان غفلت مي ورزند.
همانان كه ريا مي كنند، و [مردم را] از آنچه مورد نياز [آنان] است باز مي دارند.
پاورقي
[1] ماعون / آيه هاي 1 - 6.