از كتاب مواعظ العدديه سه حديث از هشت حديث نقل مي كنيم.

روي عن ابي عبدالله جعفر الصادق عليه السلام انه قال عليه السلام لبعض تلامذته يوما اي شي تعلمت مني فقال ثمان مسائل قال عليه السلام قصها علي لاعرفها قال الاولي رايت كل محبوب



[ صفحه 220]



يفارقه حبيبه عند الموت فصرفت همتي الي ما لا يفارقني بل يونسني في وحدتي و هو فعل الخير و هو قوله تعالي و من يعمل خيراً يجز به قال عليه السلام احسنت والله.

ترجمه: روايت شده از امام صادق عليه السلام روزي از يكي از شاگردانش پرسيد: در مكتب من چه آموخته اي؟ عرض كرد: هشت مسأله. فرمود: بيان كن تا بدانم. گفت: اول اين كه فهميدم هر كس وقت مردن از آنچه دوست دارد جدا مي شود از اين جهت تمام همت خود را در آنچه از من جدا نمي شود بكار بردم بلكه مونس من مي شود و او كارهاي خير است و آن قول خداي تعالي است كه فرموده هر كه كار نيكي انجام دهد پاداش آن را مي برد. حضرت فرمودند: احسنت والله.

و الثانية قال رايت قوما يفتخرون بالحسب و آخرون بالمال و الولد و اذا ذلك الفخر لا فخر فيه فرايت الفخر العظيم في قوله تعالي: ان اكرمكم عندالله اتقيكم فاجتهدت له ان اكون عندالله كريما قال احسنت والله.

ترجمه: گفت: ديدم دسته اي را كه به حسب و نسب افتخار مي كنند و گروهي ديگر به مال و اولاد مي نازند با اينكه



[ صفحه 221]



اينها هيچ يك فخري ندارد و افتخار بزرگ در تقوي است كه خداوند تعالي مي فرمايد: از همه شما گرامي تر نزد خدا آن است كه تقواي او زيادتر باشد. پس كوشش كردم نزد خدا پرهيزگارتر باشم. حضرت فرمودند: احسنت والله.

الثالثة قال رايت لهو الناس و سمعت قوله تعالي و اما من خاف مقام ربه و نهي النفس عن الهوي فان الجنة هي المأوي فاجتهدت في صرف الهوي عن نفسي حتي استقرت في مرضات الله قال عليه السلام: احسنت والله.

ترجمه: گفت: از طرفي هوي پرستي مردم را ديدم و از طرفي آيه قرآن را كه خداي تعالي مي فرمايد: اما آن كه از مقام پروردگار خود بترسد و خود را از هوي و هوس باز دارد بهشت مأواي او است لذا كوشيدم تا نفس را از هوي و هوس باز داشتم تا در راه رضاي خدا ثابت شدم. حضرت فرمودند: احسنت والله